Leszcze mają charakterystyczne cechy ciała

Leszcz ma wysoko osadzony, bocznie silnie spłaszczony kształt ciała. Otwór gębowy jest prawie terminalny. Leszcz ma usta zakończone sondą. Łuski są stosunkowo duże. Charakterystyczną cechą leszcza jest szare ubarwienie wszystkich sparowanych płetw. Płetwa grzbietowa zaczyna się za podstawą płetwy miednicznej. Płetwa ogonowa jest głęboko rozwidlona i asymetryczna. Płetwa odbytowa leszcza jest bardzo długa i ma wklęsły kształt. Leszcz może dorastać do około 90 cm i ważyć około 10 kg.

Specjalny kształt ciała chroni leszcza przed drapieżnikami, gdy jest młody. Tylko naprawdę duży szczupak lub sum zje dużego leszcza. W przeciwnym razie są one dobrze chronione. Zwłaszcza ze względu na ich płochliwy charakter. Ponieważ ich pęcherz powietrzny jest połączony z uchem środkowym, są bardzo wrażliwe na wibracje i hałas. Dlatego podczas łowienia leszczy w mniejszych wodach należy również zachować jak największą ciszę.

Żerują na dnie i są prawdziwymi mistrzami kopania. Zagłębiają się w podłoże, sortują to co jadalne i wydmuchują piasek przez skrzela z powrotem do wody w chmurze pyłu. Grupy leszczy mogą nawet chwilowo zmącić mniejsze wody podczas żerowania.

Leszcze tak naprawdę nie hibernują. Zimą na jakiś czas zagrzebują się w dnie wody, ale też raz po raz wychodzą na żer. Zwłaszcza gdy w międzyczasie wzrastają temperatury, stają się znowu bardzo aktywne. Dlatego też leszcze można łowić przez cały rok.

Leszcze są letnimi tarlarzami

Leszcz jest towarzyską rybą gruntową. Jego siedliskiem są wody wolno płynące oraz wody stojące z miękkim dnem. Leszcze preferują rejony z gęstą roślinnością. Są bardzo wytrzymałe i mogą się dobrze rozwijać nawet w mętnych wodach.
Okres tarła leszcza przypada na lato w miesiącach od maja do lipca. Jest to tarlak roślinny i preferuje do tarła płytkie, gęsto porośnięte roślinnością obszary brzegowe. W przypadku ich braku jaja składane są również na drzewach leżących w wodzie. Cechą szczególną jest to, że samce w okresie tarła mają silną wysypkę tarłową. Ponadto w tym czasie odbywają się prawdziwe tańce godowe, w których czasami mieszają się inne gatunki np. płoć, co skutkuje rozwojem bękartów. Wędkarze często nie potrafią prawidłowo sklasyfikować tych krzyżówek.

[the_ad_placement id=”friedfische-steckbrief-mitte”]

Leszcz – Profil w wersji skróconej

Fakty o leszczu raz jeszcze w formie arkusza informacyjnego:

Charakterystyka ciała

• Kształt ciała: wysoko osadzony, mocno spłaszczony po bokach
• Usta: prawie końcowe, otwór gębowy w kształcie ssawki
• Łuski: Stosunkowo duże
• Cechy szczególne: Ubarwienie wszystkich sparowanych płetw: ciemnoszare
• Płetwa grzbietowa: zaczyna się za podstawą płetwy miednicznej
• Płetwa ogonowa: głęboko rozwidlona, asymetryczna
• Płetwa odbytowa: bardzo długa, wklęsła
• Średnia długość: 30 – 50cm
• Długość maksymalna: ok. 90cm
• Waga: ok. 10 kg

Sposób życia – Siedlisko

• Siedlisko: przeważnie gromadnie w rejonie dna
• Siedlisko: wody wolno płynące i stagnujące o miękkim dnie, najlepiej z gęstą roślinnością.
• Cechy szczególne: Ryba przewodnia regionu leszczowego lub ołowianego.

Rozmnażanie

• Pora tarła: tarlaki letnie (maj – lipiec).
• Miejsce tarła: tarlaki zielne
• Miejsce tarła: płytkie, gęsto zarośnięte brzegi
• Cechy szczególne: Samiec z silną wysypką tarłową w okresie tarła
• Główny okres połowu: wiosna, połowa lata, jesień
• Metody połowu: połów z dna
• Znaczenie gospodarcze: Mięso smaczne, ale z dużą ilością ości, specjalność jako ryba wędzona